
Ашығу — бұл бүгінгі таңда тек діни тәжірибе емес, денені «тазарту», салмақ тастау, тіпті ұзақ өмір сүру құралы ретінде қарастырылып жүрген танымал трендтердің бірі.
Бірақ ғылым бұл туралы не дейді? Ашығудың пайдасы мен қаупі қандай? Бұл мақалада біз ашығудың түрлері, физиологиялық әсері және кең таралған мифтері туралы нақты деректерге сүйене отырып айтып береміз.
Ашығу — бұл тамақтан саналы түрде белгілі бір уақытқа бас тарту. Оның бірнеше түрі бар:
1. Инсулин деңгейінің төмендеуі: 12–16 сағат ашығу кезінде инсулин деңгейі төмендейді, бұл май қорларынан энергия алу процесін жеңілдетеді.
2. Өсу гормонының (HGH) артуы: Зерттеулерге сәйкес, ашығу ағзадағы HGH деңгейін 2–5 есеге дейін арттырады. Бұл гормон май жағуға және бұлшықет тінін қалпына келтіруге көмектеседі.
3. Аутофагия — жасушалық тазарту: 24–48 сағат ашығудан кейін аутофагия іске қосылады — бұл жасушаның өзін-өзі тазарту механизмі, ол қартаю процесін баяулатумен байланысты.
4. Қабынудың төмендеуі: Көптеген ғылыми еңбектер ашығудың созылмалы қабыну деңгейін төмендететінін көрсетеді, бұл жүрек-қантамыр, буын және мидың саулығына оң әсер етеді.
Ғылыми деректерге сүйенсек, ашығу келесі жағымды әсерлермен байланысты болуы мүмкін:
Ашығу әркімге бірдей пайдалы бола бермейді. Қауіптері де бар:
Жүкті әйелдерге, балаларға, зат алмасу бұзылыстары бар адамдарға ашығу қарсы көрсетілген
Миф 1: «Таңғы асты ішпесең – метаболизм баяулайды»
Шындық: Метаболизм таңғы асты ішуге ғана байланысты емес. Интервальды ашығу, керісінше, метаболизмді тұрақтандыруға ықпал етуі мүмкін
Миф 2: «Ашығу — бұл диета»
Шындық: Ашығу — бұл тамақтану режимі. Бұл диетаның нені жеу қағидасынан гөрі, қашан жеугебағытталған жүйе.
Миф 3: «Ашығу миды зақымдайды»
Шындық: Қысқа мерзімді ашығу шоғырлану мен зейінді арттыруы мүмкін. Бұл — эволюциялық бейімделген жауап.
Ашығу — бұл денсаулықты жақсарту мен салмақ бақылаудың қуатты құралы болуы мүмкін, бірақ ол бәріне бірдей қолайлы емес. Ғылым ашығудың бірқатар пайдалы әсерлерін растайды, алайда оның қауіптері де аз емес. Ең бастысы — саналы түрде және жеке денсаулық ерекшеліктерін ескере отырып әрекет ету.