Кейде футбол — жай ғана ойын емес. Ол — адамның ішкі әлемін ашатын алаң.
Бұл суретте — Американың «Сакраменто Репаблик» командасында ойнаған жартылай қорғаушы Дариуш Формелла. Ол жаңа ғана жеңіс голын соқты. Бірақ бұл кезде ол үнсіз қуанды. Тізерлеп отыра қалып, бетін қолымен жауып, көз жасына ерік берді. Командаластары жетіп келіп, оны құттықтағысы келді. Бірақ олар бір нәрсені білмейтін еді…
Матчқа небәрі үш сағат қалғанда Дариуштың әкесі қайтыс болды. Ұзаққа созылған дертпен күрес аяқталған еді. Бірақ футболшы бұл жайында ешкімге тіс жармады — не бапкерге, не командадағы әріптестеріне. Ол тек бір шешім қабылдады: матчқа қатысып, барын салу.
Тек матчтан кейін ол бар шындықты айтты.
«Мен ештеңе болмағандай көрінуге тырыстым. Бірақ гол соққан сәтте — шыдамым таусылды», — деді ол кейін.
Дариуш ешкімге ештеңе айтпады. Ол жай ғана ойнады. Бұл — оның әкесімен үнсіз қоштасуы еді.
